ENNovinar i vlasnik „Dnevnog telegrafa“ i „Evropljanina“ Slavko Ćuruvija ubijen je 11. aprila 1999, na Uskrs, u pasažu zgrade u kojoj je stanovao, u Svetogorskoj ulici. Ubice su u Ćuruviju s leđa ispalile 17 metaka.
Nalagodavci i ubice do danas nisu pronađene, a prijatelji, kolege i Ćuruvijina porodica veruju da ubistvo ima političku pozadinu, zbog oštrih reči i kritičkih stavova koje je taj novinar iznosio o režimu Slobodana Miloševića.
Spekulisalo se da su na listi osumnjičenih nalogodavaca nekadašnja predsednica Jugoslovenske levice (JUL) Mirjana Marković, bivši šef Državne bezbednosti (DB) Radomir Marković i šef beogradskog centra DB Milan Radonjić.
Do sada je na zahtev specijalnog tužioca za organizovani kriminal saslušano oko 100 svedoka, među kojima su bivši pripadnici Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP), pojedini građani i novinari.
Prema navodima beogradske štampe i elektronskih medija, jedan očevidac ubistva Ćuruvije je kao neposrednog izvršioca prepoznao Luku Pejovića, pripadnika rasformirane Jedinice za specijalne operacije.
Sumnja se da je Pejovića i pripadnika DB Miroslava – Mikija Kurka na mesto ubistva dovezao drugi pripadnik službe Ratko Romić. Ta saznanja potvrđuju sumnju da je ubistvo Ćuruvije organizovano pod palicom DB.
Pejović je ubijen u decembru 2000. godine, a kao razlog za njegovo ubistvo je navođen pokušaj da se preseče veza između naručilaca ubistva i izvršilaca, odnosno da se onemogući ubici da progovori o slučaju Ćuruvija. Pre ubistva Ćuruviju je neprestano pratilo oko 30 pripadnika DB.
Prva komemoracija održana je šest meseci kasnije, a prva fotografija beživotnog tela Ćuruvije objavljena je godinu dana nakon ubistva.
Na godišnjicu ubistva, Nezavisno udruženje novinara Srbije (NUNS) postavilo je na mestu ubistva spomen ploču, na kojoj je uklesano da je Slavko Ćuruvija ubijen „zbog oštrih i kritičkih reči“.
