ENRadovanović je rekao i da se „taj deo finišira“ i da će javnost uskoro biti upoznata s tim. – Zasada nema novih detalja o napretku istrage za ubistvo Slavka Ćuruvije. Još ranije sam podneo krivičnu prijavu na devet strana, kojom je kao inspirator označena Mirjana Marković, kao organizatori Radomir Marković i Milan Radonjić i više NN izvršilaca, direktnih izvršilaca. U toj krivičnoj prijavi ima dovoljno dokaza. Čak iako nema nema neposrednih izvršilaca, ako su oni u bekstvu ili su ubijeni, postoji dovoljno dokaza protiv organizatora i inspiratora ubistva. Postoje dokazi i u dosijeu „Ćuran“, posle čijeg objavljivanja je bilo privođenja i saslušavanja određenih osumnjičenih osoba – kaže advokat Rajko Danilović, pravni zastupnik Jove Ćuruvije, brata ubijenog Slavka.
U javnosti se pominjalo nekoliko imena potencijalnih Ćuruvijinih ubica. Vojislav Šešelj, predsednik Srpske radikalne stranke i sadašnji haški optuženik, tvrdio je da je „preko svoje obaveštajne mreže“ saznao ko je ubio Ćuruviju. Kako je u svoje vreme izjavljivao prvi čovek radikala, „Ćuruviju su ubili Zoran Davidović Ćanda, Miki Kurak, Branko Jeftović Jorga i Ratko Romić“. Jorga je ubijen u oktobru 2004, Ćanda je upucan u martu 2000, dok protiv Romića i Kuraka, bivših operativaca Resora državne bezbednosti koji su uhapšeni u vreme „Sablje“, nikada nisu skupljeni valjani dokazi. U međuvremenu su se pojavile i tvrdnje da je LJubiša Milanović, nekadašnji vođa ekipe u operativnoj grupi „Poskok“, policiji otkrio imena dvojice pripadnika JSO koji su direktne ubice Slavka Ćuruvije. Jedan od njih je navodno ubijen, dok se drugi krije u Australiji. Kao ubica Slavka Ćuruvije pominjao se i Nikšićanin Luka Pejović, ubijen u sačekuši decembra 2000. NJega je, navodno, 2003. svedok ubistva označio kao izvršioca. Taj svedok je, prema nekim tvrdnjama, precizno identifikovao više ljudi koji su učestvovali u ubistvu Ćuruvije. Iako se ovim povodom oglasilo i Tužilaštvo za organizovani kriminal i Ubpok, mnogi su pojavljivanje ovog svedoka i označavanje Pejovića kao ubice označili kao bacanje prašine u oči, jer je Pejović već odavno bio pod zemljom. Dosije „Ćuran“, koji se pojavio u javnosti, opisivao je kako su službenici RDB-a pratili Ćuruviju i kako je ekipa za praćenje povučena neposredno pre ubistva.
N. Čolić
