ENU Sarajevu je i ovog 1. marta, kao i unazad već više od četvrt vijeka proslavljen referendum o secesiji BiH od Jugoslavije protiv volje srpskog naroda, iako je bio casus belli između tri konstitutivna naroda. Tome je prethodila majorizacija nad srpskim poslanicima u Skupštini BiH i Plebiscit srpskog naroda, kojim je 98-odstotnom većinom potvrđeno opredjeljenje Srba „da ostanu u zajedničkoj državi sa Srbijom i republikama koje to žele“. Uprkos svemu, referendum je održan, ali se za secesiju izjasnilo manje od ustavom propisane dvotrećinske većine. Tzv. međunarodna zajednica je i takav rezultat proglasila legalnom i legitimnom osnovom da BiH ode iz Jugoslavije.
Odgovor Skupštine srpskog naroda u BiH bio je formiranje Republike Srpske, koja je odbranjena tokom tri i po godine građanskog rata. No ni nakon Dejtonskog sporazuma, koji su potpisale sve tri zaraćene strane i uz garanciju velikih sila, a Srpska dobila međunarodno priznanje i BiH ustav, unutrašnji i spoljni pritisci na Republiku su se nastavili. U negiranju legalnog i legitimnog postojanja Republike Srpske čak idu do osporavanja njenog imena i datuma rođenja. I minimalni kapital povjerenja između tri naroda, nasljeđen iz prošlosti, rapidno se troši, a bazični konsenzus o zajedničkoj BiH izgleda sve manje moguć. To je ključ u kome se može protumačiti čitava istorija savremene BiH i širi okvir u kome će se kretati rasprava na tribini.
Tribina portala „Sve o Srpskoj“ i suorganizaciji
Predstavništva Republike Srpske u Srbiji
Na skupu će govoriti:
Skup će otvoriti:
