EN
Prvi put u istoriji ratovanja pogođena je jedna medijska kuća koja je prethodno proglašena za legitimni vojni cilj.
Zgrada RTS-a bombardovana je tokom emitovanja vesti, u dva sata i šest minuta, 23. aprila 1999. godine.
Tada je poginulo 16 radnika RTS-a koji su stradali na svojim radnim mestima.
Ubile su ih bombe NATO-a koji je zgradu RTS-a proglasio za legitiman vojni cilj suprotno svim pravilima i običajima ratovanja, iako su znali da se u njoj svake noći nalazi između 150 i 160 ljudi, civila.
U napadu su poginuli: Jelica Munitlak, šminker, Ksenija Banković, video-mikser, Darko Stoimenovski, tehničar u razmeni, Nebojša Stojanović, tehničar u masteru, Dragorad Dragojević, radnik obezbeđenja, Dragan Tasić, električar, Aleksandar Deletić, kamerman, Slaviša Stevanović, tehničar, Siniša Medić, dizajner programa, Ivan Stukalo, tehničar, Dejan Marković, radnik obezbeđenja, Milan Joksimović, radnik obezbeđenja, Branislav Jovanović, tehničar u masteru, Slobodan Jontić, monter, Milovan Janković, precizni mehaničar, i Tomislav Mitrović, režiser programa.
Za pogibiju radnika RTS-a do sada je odgovarao Dragoljub Milanović, koji je 2002. osuđen na deset godina zatvora zbog nepoštovanja naređenja Savezne vlade, po kojem je zaposlene i tehniku trebalo da izmesti iz zgrade u Aberdarevoj ulici.
Vence na spomenik „Zašto“ položili su članovi porodica stradalih radnika, generalni direktor RTS-a Dragan Bujošević, predsednik Upravnog odbora RTS-a Branislav Klanšček, ministarka za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Darija Kisić Tepavčević, predstavnici Ministarstva kulture i informisanja, Gradske opštine Palilula, sindikata RTS-a, novinarskih udruženja, nevladinih organizacija, kolege i prijatelji.
