EN
Pojava NUNS-a prevazilazi okvire profesionalizma i zadire duboko u društvenu i političku sferu, pa i šire od toga. Radi se o aktivnom, suštinskom suprotstavljanju najgorem režimu u srpskoj istoriji i radikalnom zlu koji je taj režim proizveo
Proslava tridesetog rođendana NUNS-a odvija se u društvenoj atmosferi u kojoj nema previše razloga za slavlje. Na vlasti su ponovo političke snage iz devedesetih godina, zbog kojih je NUNS i nastao. Radikali su se privremeno kamuflirali, presvukli u naprednjake i nastavili tamo gde su bili zaustavljeni 5. oktobra, uz sasluženje socijalista koji se nisu ni presvlačili.
Medijska kontrola snažna je kao u vreme režima Slobodana Miloševića, većina medija nalazi se pod kontrolom Srpske napredne stranke i njenog najvažnijeg člana Aleksandra Vučića, a nezavisno novinarstvo jedva opstaje.
Na drugoj strani barikade
NUNS je nastao kao oblik otpora Miloševićevom preuzimanju zvaničnog novinarskog udruženja. Mora se priznati da ogroman broj medijskih poslenika nije ni pokušao da se odupre pritiscima vlasti, već su se radosno i dobrovoljno stavili u službu nove partijske linije. Istini za volju, mnogi od njih su iskreno verovali u ideologiju krvi i tla, koja je u to vreme zacarila ovim komadom planete, pa su svoj posao shvatili kao službu boginji Naciji i njenom ponovnom buđenju.
Časni i pošteni ljudi stajali su na drugoj strani barikade, okupljeni oko NUNS-a i ondašnjih nezavisnih medija, protiveći se nacionalističkoj politici, ratnohuškačkim kampanjama, lavini laži koja je kuljala iz provladinih medijskih trovačnica, te sveopštem obmanjivanju širokih narodnih masa koje su, doduše, velikim delom i žudele da budu obmanute.
Novinari u civilu dali su nemerljiv doprinos zločinačkom projektu, čije su ideološke temelje projektovali intelektualci, pisci, duhovnici i ostali proizvođači diskursa. Svako je radio svoj deo posla: elita je osmišljavala nacionalni projekat, političari su ga operacionalizovali, mediji propagirali, a vojska, policija i paravojne formacije sprovodili u delo. U udruženom zločinačkom poduhvatu najvažnija je dobra podela rada.
Otpor radikalnom zlu
Stvaranje NUNS-a nije bilo ograničeno samo na odbranu i zaštitu novinarske profesije, jer nije nastalo u vakuumu. Ko god je bio privržen istini i činjenicama, ko god se trudio da novinarski posao obavlja profesionalno i pošteno – automatski je postajao neprijatelj zlikovačkog režima. Svako zrnce istine i objektivnosti predstavljalo je klip u točkovima zahuktale zločinačke mašinerije koja je gazila sve pred sobom: gradove, sela, spomenike kulture, žene, decu, starce, zajednički život, pamćenje, istoriju i čitavu zemlju.
Pojava NUNS-a prevazilazi okvire profesionalizma i zadire duboko u društvenu i političku sferu, pa i šire od toga. Radi se o aktivnom, suštinskom suprotstavljanju najgorem režimu u srpskoj istoriji i radikalnom zlu koji je taj režim proizveo. Nije NUNS štitio samo profesionalne i etičke principe novinarstva, već i osnovne ljudske vrednosti. Biti protiv režima koji razara i kolje po komšiluku, usput uništavajući i sopstvenu zemlju, bilo je pitanje elementarne ljudskosti.
Borba za slobodu govora i mišljenja
Trideset godina kasnije – da budem ironičan i parafraziram pokojnika čiji posmrtni ostaci počivaju ispod požarevačke lipe, ali je zato njegov zloduh živ i pustoši čitavu zemlju – opet smo u bitkama i pred bitkama. Borba za slobodu govora i mišljenja, za pravo na objektivno informisanje, za istinu – tek je počela.
Progonitelji novinara i svakog građanina koji misli svojom glavom, odbijajući da peva u horu onih kojima je zvanična propaganda isprala mozak – aktivniji su nego ikad. U svojim rukama drže sve poluge moći, zarobili su državu i gotovo sve institucije, zgrabili budžet kojim raspolažu kao sopstvenom prćijom, a tako se odnose prema svemu što im padne šaka.
Uprkos bezobzirnim pritiscima bahatih naprednjačkih moćnika, borba za slobodnu reč ne smestati. Braneći pravo na slobodu govora, zapravo štitimo Ustav Srbije kojim je to pravo zajemčeno i proglašeno neprikosnovenim. Time branimo i slobodnog pojedinca koji izgovara ili pišeslobo dnureč, pojedinca na čijem ljudskom dostojanstvu počiva zgrada demokratske države.
