EN
[box align=’box-left’ id=’7487′]Na medijskoj pijaci će se naći pedeset godina trajanja radiostanice, u kojoj danas radi 40 novinara i tehničara, a program se emituje na pet jezika, na srpskom, mađarskom i hrvatskom u sopstvenoj proizvodnji, a na nemačkom i bunjevačkom iz spoljne produkcije. Za početnu cenu uzeta je knjigovodstvena vrednost iz 2013. godine, iako je na kraju poslovne 2014. godine procenjeno da gradski radio ima četiri puta veći kapital.
Ljubiša Stepanović, direktor Radio Subotice, kaže za „Politiku” da je kupovna cena tek deo troška:
– Poenta je u spremnosti investitora da svakog narednog meseca troši dvostruko više od tih početnih 2,4 miliona dinara da bi Radio funkcionisao.
Taj mesečni trošak od četiri ili pet miliona dinara, pri čemu najviše petinu može da kompenzuje reklamama, može da izdrži samo država. Pitamo se ko je spreman da uđe u takav biznis, pa makar država na tenderu umesto otkupne cene davala miraz. Grad je kao osnivač učinio sve propisane korake koji vode ka privatizaciji ovog medija, ali i pored toga što zakon novog vlasnika obavezuje da u narednih pet godina sačuva strukturu programa, u javnosti preovlađuje utisak da je za subotički Radio krenula „odjavna špica”.
Tome uči i iskustvo u dosadašnjoj privatizaciji elektronskih i štampanih medija, koji su ili nestali ili nakon što su prešli u privatne ruke imaju zanemarljiv tiraž i značaj. Zbog toga su se ponovo čuli zahtevi da se privatizacija Radija zaustavi, jer je to jedini gradski medij preko kojeg lokalna samouprava obaveštava građane, i to na svim jezicima koji su u službenoj i stvarnoj upotrebi.
Odbornici su pominjali mogućnost svojevrsnog leks specijalisa za manjinske medije, a prof. dr Radmilo Todosijević iz vladajućeg SNSa smatra da bi ova situacija mogla da se premosti tako što bi grad osnivačka prava nad Radio Suboticom preneo na neku drugu organizaciju.
Na taj način bi se, prema njegovom mišljenju, amortizovale posledice privatizacije. Ovu ideju podržao je i opozicioni DS. Skupština grada je na prethodnom zasedanju usvojila program poslovanja, kojim je predviđena i mogućnost da se Radio Subotica transformiše u emisioni centar, koji bi ostao u statusu javnog preduzeća i pružao tehničke i logističke kapacitete svim medijima koji danas funkcionišu pod njegovom antenom, a po sili zakona moraju biti privatizovani do 1. jula.
Na pitanje kako će posle privatizacije izgledati informisanje na manjinskim jezicima, Mađarski nacionalni savet se potrudio da sam da odgovor. Ovo manjinsko telo priprema formiranje jedinstvene informativne kuće vojvođanskih Mađara, pod čijim krovom bi bili objedinjeni štampani i elektronski mediji koji rade na mađarskom jeziku.
Bunjevački nacionalni savet, takođe, planira da „zbrine” svoj radio program. Ako se manjinski programi „usele” kod matičnih nacionalnih saveta, kao „beskućnik” ostaće samo program na srpskom jeziku.
