EN On se otvoreno ponudio pre dva meseca i tada je poručio da je spreman da svedoči o pobuni JSO. Na osnovu njegovih saznanja taj događaj može da se kvalifikuje kao pokušaj državnog udara. Istražni organi znaju da taj „zemunac“ zna ko je ubio Ćuruviju. On sigurno može da razotkrije i ubistvo Vukojevića. On je sada van domašaja srpskih organa, ali ukoliko svedoči o svim ovim saznanjima, biće zaštićen – kaže izvor „Blica“ blizak istrazi.
Posle ubistva premijera Zorana Đinđića 12. marta 2003, u bekstvu su Miloš Simović, Vladimir Milisavljević Budala, Ninoslav Konstantinović Nino, Milan Jurišić Jure i Sretko Kalinić Beli.
Da „zemunci“ nešto znaju o ubistvu Ćuruvije bilo je jasno nakon što je Dejan Milenković Bagzi, svedok saradnik u postupku za ubistvo premijera i protiv zemunskog klana, svedočio u pretkrivičnom postupku za ubistvo vlasnika „Dnevnog telegrafa“.
Ubistvo Ćuruvije
Milenković je pre toga, početkom februara 2007, u Specijalnom sudu javno govorio o ubistvu Ćuruvije, na suđenju „zemuncima“. On je tada rekao da mu je pokojni vođa klana Dušan Spasojević saopštio da je tadašnji komandant JSO Milorad Ulemek Legija planirao da ubije pripadnike DB Ratka Romića i Miroslava Kurka, koji su dovođeni u vezu sa ubistvom Ćuruvije. Milenković je tada svedočio da su „zemunci“, na zahtev Ulemeka, pratili Romića i Kurka da bi ih ubili, ali da ih je Romić primetio. Bagzi je tvrdio da je posle čuo da su se Romić i Kurak sastali sa Ulemekom i Dušanom Spasojevićem i da je tada povučena naredba za likvidaciju. Protiv Romića i Kurka advokati porodice Ćuruvija su podneli krivičnu prijavu tereteći ih da su bili saizvršioci ubistva, jer su na mesto zločina dovezli neposredne ubice Zorana Ristića Priku, pripadnika JSO, i Luku Pejovića, koji je bio u rezervnom sastavu „crvenih beretki“. Ristić i Pejović su ubijeni i njihove ubice do danas nisu otkrivene.
Likvidacija Vukojevića
Odmah posle ubistva Zorana Vukojevića 3. juna 2006. bilo je jasno da iza te likvidacije stoje odbegli pripadnici zemunskog klana, jer je tada pronađeno telo Zorana Povića Pove (42), saradnika klana, u čijem džepu su nađena Vukojevićeva lična dokumenta. Telo Vukojevića je bilo do pola zakopano u zemlju i do pola spaljeno. Ubrzo je otkriveno da je pre ubistva bio mučen, a pretpostavili su da je Pović nastradao u obračunu sa Vukojevićem. Forenzičari su utvrdili da DNK sa lisica, kojim je bio vezan Vukojević, pripada nekom od braće Simović – Milošu, koji je još u bekstvu, ili Aleksandru, koji je uhapšen 25. juna 2006. na Novom Beogradu. Uhapšenog Simovića je policija odmah osumnjičila za ubistvo Vukojevića, ali se on branio ćutanjem. Pretkrivični postupak je i dalje u toku.
Pobuna JSO
Povod za pobunu JSO bilo je hapšenje braće Banović 8. novembra 2001. po nalogu Haškog tribunala. Pripadnicima JSO smetalo je to što su navodno obmanuti, jer im nije rečeno da hapse osobe koje traži Hag. Jedinica je 10. novembra blokirala autoput kod Novog Sada. Ubrzo, pripadnici obezbeđenja zgrade Vlade i pojedinih državnih funkcionera povukli su se sa svojih mesta. Pripadnici JSO blokirali su i deo autoputa u Beogradu na dan kada je Ulemek trebalo da svedoči u istrazi za ubistvo četiri funkcionera SPO i pokušaj ubistva Vuka Draškovića na Ibarskoj magistrali. Odmah je bilo jasno da su Ulemek i Spasojević povezani, jer su uhvaćeni telefonski razgovori Spasojevića sa pripadnicima JSO u bazi u Kuli. Milenković je detaljno svedočio i o pobuni JSO. On je naveo da su pobunu svi „zemunci“ shvatili kao pobedu Ulemeka i poraz celokupne Vlade.
