Pol Julijus Rojter – od pisara do plemića

Sve to ne bi bilo moguće bez entuzijazma nemačkog preduzetnika Pola Julijusa fon Rojtera.

Rodio se u Kaselu, u Nemačkoj, 1816. godine u jevrejskoj porodici, kao Izrael Josafat Ber i već sa 13 godina počinje da radi kao pisar u banci svoga strica, ali posle nekoliko godina odustaje od ideje da radi u bankarstvu.

U Berlin odlazi 1840. godine gde upoznaje svoju buduću suprugu, ćerku bankara, Idu Mariju Magnus, a nedelju dana pre njihovog venčanja, prelazi u hrišćanstvo.

Ubrzo počinje sa objavljivanjem političkih pamfleta koji su smetali nemačkim vlastima i pod pritiskom 1848. odlazi u Pariz gde počinje da prevodi novine i poslovne članke, koje je slao za Nemačku, ali posle nekoliko meseci, zbog strogih propisa francuske vlade, njegov pokušaj osnivanja agencije propada, a rad u Parizu nastavlja kao prevodilac.

Već 1850. vraća se u Nemačku, u Ahen, gde osniva agenciju za vesti i koristi situaciju u kojoj su telegrafske linije između Nemačke i Brisela prekinute i zajedno sa Hajnrihom Gelerom šalje golube pismonoše koji su prenosili vesti i informacije o kretanjima na berzi, nešto čime se agencija i danas bavi, a taj njihov poduhvat je trajao godinu dana dok se veze između Ahena i Brisela nisu obnovile.

Nakon toga, seli se u London sa svojom petočlanom porodicom (imao je tri sina) i tamo otvara telegrafsku kancelariju trudeći se narednih sedam godina da ostvari saradnju sa novinama kojima bi pružio svoje agencijske usluge i 1858. godine London Tajms sa još nekoliko listova prihvata njegov servis i počinju sa objavljivanjem njegovih depeša.

Nedugo zatim, vesti agencije Rojters postaju neizostavni deo engleske štampe, a već sledeće godine govor Napoleona III je prenet istog dana kada je i održan u francuskom parlamentu, dok je 1865. godine, evropskoj javnosti vest o atentatu na američkog predsednika Abrahama Linkolna stigla upravo od agencije Rojters.

Rojter biva imenovan za barona 1871. godine, a kasnije iste godine dobija plemićku titulu istog ranga u Engleskoj od kraljice Viktorije i posle sedam godina odlazi u penziju, ostavljajući posao sinu Herbertu.

Umire 25. februara 1899. godine u Nici.