ENBio je tokom skoro četiri decenije saradnik, urednik i glavni urednik NIN-a, dopisnik nekoliko stranih listova i radio stanica, jedan od osnivača Agencije Beta, direktor Centra za profesionalno usavršavanje novinara u Beogradu, voditelj zapažanog informativnog serijala „Prelistavanje“ na TV Avala, magistar žurnalističkih nauka, pisac više publicističkih knjiga i politički analitičar čije su se ocene pratile s uvažavanjem i u međunarodnim krugovima.
Rečju, bio je jedan od značajnih ljudi našeg novinarstva u njegovim teškim vremenima na prelazu dva veka, po pravilu u redovima onih novinara koji su se istrajno i tvrdoglavo zalagali za integritet novinarskog zanata – i u dobrim i u rđavim vremenima za slobodu štampe.
Kao novinar NIN-a izveštavao je sa najvažnijih političkih skupova u zemlji, ali i iz najmoćnijih centara u SAD, Evropi i Aziji. Nikšićeve novinske komentare i analize zbivanja u Jugoslaviji, naročito tokom devedesetih godina, prenosili su i neki od najuglednijih listova, RTV stanica u Americi, Velikoj Britaniji, Nemačkoj i Portugaliji. Posebnu pažnju je privukla njegova opsežna publicistička knjiga o balkanskim ratovima koji su razorili SFRJ, a koju je, sa Pedrom Rodrigezom kao koaturom, objavio u Portugaliji, 1998. godine.
Nikšić je rođen 30. jula 1946 u Sremskoj Mitrovici. Tokom studija na Pravnom fakultetu u Novom Sadu, učestvovao je u omladinskom programu Radio Novog Sada i sarađivao u „Indeksu”, studentskom listu Novosadskog univerziteta. U čuvenoj godini studentskih buntova, 1968, tokom „junskih gibanja”, već je bio glavni urednik i vodeći politički komentator ovog borbenog lista.
Za beogradski nedeljnik NIN počeo je da piše 1973. godine, a polovinom osamdesetih dospeo je na poziciju urednika ključne unutrašnjopolitičke rubrike, u vreme kada je list predvodio legendarni Dragan Marković. Kada je u Srbiji na vlast 1987. godine izbila Miloševićeva ekipa, Nikšić je bio u grupi novinara NIN-a koja je prva pružila otpor pretenziji njegove vlasti da celokupno štampu stavi pod kontrolu. Posle nasilne „diferencijacije” – većina tih novinara napušta NIN, neki osnivaju „Vreme”, ali se Nikšić opredeljuje za tvrdoglavi otpor u samoj redakciji. Prvo je prešao u spoljnopolitičku rubriku, a onda mu je praktično onemogućeno da objavljuje napise u sopstvenom listu čitavih pet godina, sve dok 1992. godine redakcija NIN-a nije uspela da povrati autonomiju uređivačke politike. Nikšić je jedan od onih novinara koji je, u okviru tog „oslobođenog” dostojanstva ovog uglednog nedeljnika, nadalje pisao glavne kritičke tekstove o Miloševićevoj politici.
Tokom blokade NIN-a, Nikšić se angažuje u drugim, od režima nezavisnim glasilima – piše komentare za „Borbu”, a potiho i u beogradskom nedeljniku „Vreme”, inicira osnivanje nezavisne informativne agencije Beta (kada je konstituisana 1993. godine, bio je prvi na listi devet osnivača), a učestvuje i u osnivanju Nezavisnog udruženja novinara Srbije. Funkciju glavnog urednika NIN-a Nikšić preuzima 1. septembra 1998. godine – u teškom trenutku za ovo glasilo, kada je ono izloženo sve nervoznijim pritiscima Miloševićeve vlasti, pod unutrašnjim redakcijskim tenzijama koje izaziva proces privatizacije lista i u finansijskim nevoljama koje opterećuju celu nezavisnu štampu. U najtežim vremenima, na početku NATO bombardovanja u proleće 1999. godine, bio je čak i policijski privođen usred noći, da bi se srpskom nezavisnom novinarstvu uputio signal poslednje opomene. Na poslu glavnog urednika NIN-a, Nikšić je dočekao i demokratski preokret 5. oktobra 2000. godine.
Dimitrije Boarov
