ENBrajović je izjavio „da se ne može reći“ da je UNS tokom devedesetih bio pod kontrolom režima, već da je bio pod uticajem režimske vlasti, kao i da je (UNS) uspevao da ostvari neke ciljeve te organizacije.
On je rekao da ni UNS, ni NUNS tokom devedesetih nisu bili nezavisni i da on lično nakon osnivanja NUNS-a nije pristupio novom udruženju, jer je smatrao da formiranje nove organizacije „nije rešenje, nego deo problema“.
„Politizacija novinarske profesije mogla je da se reši samo depolitizacijom postojećeg udruženja, a ne osnivanjem novog koje će takođe biti politizovano“, rekao je Brajović.
Brajović je naveo da je 1996. godine, zajedno sa grupom članova UNS-a pokušavao da sazove vanrednu skupštinu tog udruženja, zbog nepravilnosti u glasanju na izbornoj skupštini, i da je ta inicijativa ostvarena 28. oktobra 2000. godine.
Objasnio je da je sa grupom kolega tokom četiri godine tražio vanrednu skupštinu, zbog nezadovoljstva načinom glasanja i izbora nekadašnjeg urednika informativnog programa RTS-a Milorada Komrakova za predsednika UNS-a.
Upitan zašto ranije nije sazvana vanredna skupština, Brajović je rekao da „nije imao kapaciteta“, jer je za donošenje takve odluke neophodna saglasnost jedne trećine članova UNS-a.
Naveo je da je osnivanju NUNS-a 1994. godine prethodilo više sastanaka vanredne skupštine UNS-a u stalnom zasedanju, odnosno „neformalne grupe članova UNS-a“, koji nisu imali potrebnu saglasnost trećine članova udruženja da bi mogli sazvati skupštinu.
Brajović je rekao da se kao predsednik UNS-a raspitao o načinu osnivanja i verifikovanju organa NUNS-a i da je iz zapisnika i uvidom u aktivnu i pasivnu bazu i arhivu UNS-a saznao da najmanje četvoro osnivača NUNS-a prethodno nisu bili članovi UNS-a.
Kako je rekao, iz zapisnika sa osnivačke skupštine saznao je da otprilike polovina inicijativnog odbora za osnivanje NUNS-a nije bila prethodno u članstvu UNS-a, i da je čuo da među prisutnima na osnivačkoj skupštini „polovina nisu bili novinari“.
Punomoćnik NUNS-a Dejan Vuković je zatražio da sud u svojstvu svedoka ispita Senu Todorović, Gordanu Logar, Velimira Ćurgusa Kazimira i Branku Mihajlović, za koje je Brajović naveo da pre osnivanja NUNS-a nisu bili članovi UNS-a.
Vuković je rekao da bi sud trebalo da sasluša te svedoke, jer navodi Brajovića nisu tačni, a kako je dodao, bitni su za odlučivanje, dok se punomoćnik UNS-a Dušan Stamenković usprotivio tom predlogu ističući da ta okolnost „nije relevantna“.
Postupak po tužbi NUNS-a vraćen je na ponovno suđenje nakon što je Vrhovni sud Srbije 4. juna 2009. godine ukinuo ranije presude Trećeg opštinskog suda i Okružnog suda u Beogradu kojima je zahtev tužioca odbijen.
Zgradu u Resavskoj 28 sagradilo je izmedu dva svetska rata i kreditima i prilozima uglednih građana Jugoslovensko novinarsko udruženje – Srpsko novinarsko društvo – Sekcija Beograd. Dom novinara je 1935. godine ostavljen na korišćenje novinarima.
Posle Drugog svetskog rata zgrada je služila raznim namenama, 1961.godine je nacionalizovana, a UNS je 2003. zgradu uknjižio kao svojinu.
Takođe, paralelno sa ovim suđenjem vodi se i postupak po zahtevu UNS-a za iseljenje NUNS-a.
Suđenje se nastavlja 15. juna u 9.00 u prostorijama Prvog osnovnog suda u Ustaničkoj ulici, a predviđeno je da u svojstvu svedoka NUNS-a budu saslušani novinari Vlado Mareš i Dragan Janjić. To udruženje je kao svedoka predložilo i Milana Vlajčića.
Sud bi kao svedoke UNS-a trebalo da sasluša i Senu Todorović, Zorana Petrovića Piroćanca i Zorana Radisavljevića, a nakon toga trebalo bi da postupak uđe u završnu fazu i da bude izrečena presuda.
