ENEpoha Studija B, najznačajnije radio-stanice koju je Beograd ikada imao, vreme je neponovljivog entuzijazma. To je ono gnezdo koje su petlovi iz potkrovlja „Borbine” zgrade preselili na „Beograđanku”, gnezdo iz koga će se ispilili i razleteti sve što valja u ovdašnjim medijima.
Drhtavom rukom dižem čašu radosti u strahu da nekog ne zaboravim. Kad kažem Studio B, ozarim se primerom neumornih Dragana Markovića, Slobodana Glumca, Dragana Jelića, Borjana Kostića, Slobe Konjovića, Petra Marša, Ace Kostića, Duška Radovića, Đoke Vještice, Zorana Modlija, Ingrid Lotarijus, Ivana Bekjareva, Marka Jankovića, Vlade Jelenkovića, Rogana, Čupka. Setim se recepata Libera Markonija, one ploče Dušana Prelevića, radoznalosti Duce Marković, čujem bluz čupavog Vučka, žamor Živadina Mitrovića i njegove dečurlije iz „Prekobrojnog časa” i „Ritma srca”, pouzdanog Falstafa, energije Dragiše Kovačevića, muzičkih špica Bate Kovača, otmenosti Ljerke Draženović, iskričavosti Vuka Stevića, radoznalosti Velje Pavlovića, šarma Snežane Protić, glasa Spomenke Jović. Pomislim sa osmehom na Tomasa, Kojadina, Zorana Ostojića, Lilu, Olju… Kakva galerija likova i sudbina.
Sanjan i zamišljen kao informativna, obrazovna i zabavna srednjotalasna stanica, Studio B osnovan je na ruševinama Radio Avale. Osnovao ga je sedmočlani tim entuzijasta sa vizijom. Bila je to prva radio-stanica ovih prostora van uobičajenog državnog sistema. Studio B je počeo da se emituje u sredu prvog dana aprila 1970. godine u 13 sati na frekvenciji 222 metra srednjeg talasa pesmom Džo Dolana „You are such good looking woman”, i to baš onog dana kad je Pol ispisao sudbonosno „ne” kao odgovor na pitanje „Predviđate li kada će Lenon-Makartni ponovo biti autorski tandem?”
Studio B je prvi lokalni radio jugoslovenskog značaja i sprovedenog koncepta: više muzike, a manje priče. Sa dvadeset trećeg sprata Palate „Beograd” radio-pioniri su efikasno snabdevali radne ljude i građane glavnog grada dragocenim vestima, kao što su one o saobraćajnim gužvama, nestancima vode i struje, koncertima, promocijama ili rasprodajama. Čar Studija B se ogledala u hrabrosti da sedamdesetih godina omogući veću minutažu vođi nekog rok benda nego gradonačelniku ili predsedniku savezne vlade. Tamo su govorili ljudi koji su imali nešto važno da kažu. Medijski razmazivači su otkriće godina zapleta i raspleta.
Studio B je spontano ali zasigurno duhom i gardom, od Duškovog „Beograde, dobro jutro” i Đokinih „Razglednica” do Slobinih „Vibracija”, postao prva linija odbrane grada u društvenom, kulturnom i civilizacijskom smislu. Nije bilo stvari koju ova stanica nije uradila za nas i opšte dobro. I to bez pretplate!
Kad su počeli da nestaju osnivači, krenulo je definitivno urušavanje urbanih vrednosti. U takvoj situaciji Studio B je pregrmeo brojna iskušenja. Posle raznih drama, nošena energijom svoje dece, ova institucija s pravom podseća da je punih četrdeset godina nesrušeni simbol Beograda. Da se ne lažemo: taj svetionik u srcu grada jedan je od retkih koji nas upozorava i brani od opšte džukelizacije, epidemije koja nezajažljivo nasrće i ne bira.
